www.eprace.edu.pl » przekazy-astralne » Zakończenie

Zakończenie

Celem niniejszej pracy było opracowanie poglądów zawartych w pismach Elżbiety Nowalskiej pod kątem odpowiedzi na trzy pytania dotyczące przekazów astralnych: co owe teksty twierdzą na temat rzeczywistości niematerialnej? Obecnej kondycji człowieka? Oraz perspektywy jego przyszłości? Sądzę, że dzięki przeprowadzonej w poszczególnych rozdziałach krytycznej analizie publikacji Nowalskiej udało mi się ten cel osiągnąć.

W rozdziale pierwszym ustaliłem. że analizowane źródła nie opisują dokładnej topografii zaświatów, nie przedstawiają rozbudowanej hierarchii bytów, a wiedza o Świecie Energii jest celowo rozproszona i fragmentaryczna. Jednakże publikacje Nowalskiej rysują całościową wizję poglądów na temat konstrukcji ontycznej wszechświata i panujących w nim zależności między jego mieszkańcami. Wszyscy oni, czyli Energie, mieli powstać wraz z nim z woli bytu posiadającego cechy boskie zwanego Jasnością. Pomiędzy istotami stworzonymi a stworzycielem nie ma być różnicy gatunku, lecz stopnia. Istoty te, Energie, wytworzyły rzeczywistość materialną, ponieważ, z bliżej nieomówionych w przekazach powodów, tylko fakt wejścia Energii w ciało materialne ma dawać, poprzez doznawanie cierpień, możliwość podniesienia poziomu swojej egzystencji.

Druga część mojej pracy traktowała o nauce pism Nowalskiej na temat człowieka w jego stanie obecnym. Przeprowadzone w nim badania pozwoliły mi stwierdzić, że Energie dyktujące nie pragną tworzyć systemu wierzeń religijnych, a jedynie zestaw propozycji, nad którymi człowiek ma się zastanowić – nie musi w niego wierzyć.

Jak wyżej pisałem, książki Nowalskiej nadają głęboko zbawczy sens cierpieniu. W tym kontekście człowiek w teraźniejszości jawi się jako niematerialna jaźń czasowo przebywająca w materii. Wcielenie nie jest zatem karą, lecz samo w sobie ma mieć charakter unikalnej szansy podnoszenia siebie na coraz to wyższe poziomy egzystencji duchowej. Jako że publikacje Nowalskiej głoszą reinkarnację, owo samodoskonalenie może się dokonywać w nieskończoność aż do skutku, czyli do osiągnięcia przez daną jednostkę eminencyjności – stanu absolutnej, duchowej wolności. Należy również dodać, że reinkarnacja nie jest procesem koniecznym, lecz zależnym od woli wcielającego się bytu.

Zawarte w publikacjach Nowalskiej wypowiedzi Energii dyktujących są zdecydowanie nieprzychylne jakimkolwiek formom kultu tak samych siebie, jak Jasności jako istoty najwyższej. Zachowania religijne człowieka są przez nie akceptowanie o tyle, o ile prowadzą go ku przemianie moralnej, zgodnej oczywiście z ich wizją moralności. Tak zatem Myśl Warszawska zdecydowanie nie jest systemem kultycznym, ze względu przede wszystkim na brak zalecania jakichkolwiek rytuałów, choć posiada cechy wierzeń religijnych: wizję duchowego pierwiastka w człowieku, wiarę w życie po śmierci, istnienie i opiekę istot niewidzialnych, przygodność materii.

Główny wniosek z rozdziału trzeciego to przede wszystkim głoszenie przez pisma Nowalskiej nastania Epoki Serca, w której ma zacząć się dokonywać Przemiana myśli, uczuć i relacji międzyludzkich. Ideał człowieka wg Energii dyktujących to osoba znająca swoja wartość, tolerancyjna i wyrozumiała dla innych, ale jednocześnie asertywna i stanowcza w obronie własnej autonomii.

Z pism Nowalskiej wynika, że obecny czas dziejów ziemi jest szczególnie istotny, ponieważ wchodzi ona w okres kryzysu. Energie dyktujące mają podejmować kontakt z ludźmi, by przypomnieć ludziom uśpioną w nich Wiedzę i dopomóc im w osiągnięciu całkowitej wolności istnienia. Można to moim zdaniem uznać za wyznacznik tego, że Myśl Warszawska to zbiór twierdzeń o charakterze gnostycznym, ponieważ Energie dyktujące nie przedstawiają siebie jako pośredników łaski, ale jako byty budzące w człowieku wiedzę o charakterze zbawczym.

Powyższe wnioski cząstkowe prowadzą do konkluzji natury ogólnej. Zasadniczo cel wskazany w pismach Nowalskiej jest taki, by wydobytą z nieświadomości wiedzę zastosować w codzienności. Przemiana rozumiana jako wielki, o wymiarze kosmicznym, proces, zwana również „przyspieszeniem energetycznym”, ma objąć sposób odnoszenia się człowieka do siebie samego, myślenie, życie wewnętrzne – duchowość oraz jego relacje z innymi ludźmi.

Podsumowując całą pracę zauważyć należy, że publikacje Nowalskiej poruszają bardzo ważne w życiu każdego człowieka kwestie: cel życia, sens cierpienia, perspektywę życia pozagrobowego i zbawienia, odniesienie do absolutu. Mimo że po pierwszym przeczytaniu pism autorki ma się wrażenie chaotyczności w poglądach i braku spójności, to po głębszej analizie, której dokonałem, system zwany Myślą Warszawską okazuje się oparty o spójne założenia dotyczące świata i człowieka. Patrząc z dystansu na poczynione ustalenia stwierdzić trzeba, że treść analizowanych przekazów astralnych posiada wyraźny aspekt religijny o charakterze autosoterycznym. Źródłem analizowanych tekstów mają być bowiem istoty zmysłowo nieuchwytne pełniące rolę pośredników mądrości, a treści dotyczą zbawienia i życia pozagrobowego. Zauważyć także należy, że Myśl Warszawska zawiera w sobie pewne podobieństwo do gnozy jako systemu zbawienia przez poznanie. Wyraźne jest to szczególnie w dwóch twierdzeniach: o Energiach dyktujących rozumianych jako pośrednicy ukrytej wiedzy, oraz o posiadaniu przez człowieka utajonej Wiedzy, która powinna zostać poznana i praktycznie zrealizowana, by można było przemienić się i uzyskać zbawienie rozumiane jako całkowita wolność poruszania się po zaświatach.

Powyższe wnioski pozwalają stwierdzić, że system Myśli Warszawskiej zbliża się treściowo do szeroko pojętej współczesnej neognozy. Widać to w ukazywaniu w pismach Nowalskiej całościowej wizji świata poprzez równoczesne dowartościowanie poznania naukowego i nienaukowego (holizm)¹. Wyznacznikiem neognostycznych, ze szczególnym uwzględnieniem ruchu Nowej Ery, konotacji pism Nowalskiej jest również mocno podkreślany w nich indywidualizm oraz ogólny synkretyzm religijny². Spotyka się tu odwołania do różnych doktryn: pojęcia Chwała Pana, Chrystus, grzech (chrześcijaństwo), reinkarnacja jaźni, pojęcie karmy (hinduizm) w połączeniu z całkowicie autosoteriologicznym charakterem i brakiem podziału na sacrum i profanum. Jednocześnie noszą one silny rys światopoglądu Nowej Ery jeśli chodzi o wyjątkowo optymistyczną wizję egzystencji ludzkiego ducha. Reinkarnacja ma bowiem przebiegać tylko jednokierunkowo, może spowodować jedynie rozwój. Jednak w odróżnieniu od New Age, nie jest ona procesem koniecznym ontycznie – każda Energia ma mieć, wg pism Nowalskiej, wolność decyzji o kolejnym wcieleniu się lub jego braku. Warto również zauważyć brak rozdziału na sferę immanentną i transcendentną. Stworzenie wszystkich bytów nastąpić miało z woli Jasności, czyli istoty najwyższej, lecz stworzone Energie różni od niej nie istota, tylko stopień rozwoju i wolności. Zresztą sama Jasność ma wciąż podlegać rozwojowi i przemianie.

W świetle poczynionych ustaleń widać, że publikacje Nowalskiej wpisują się w potrzeby współczesnego człowieka, spragnionego kontaktu ze sferą niewidzialną, ale nastawionego na jej indywidualny i subiektywny odbiór. Mimo że nie są one powszechnie znane i uznawane za autorytet w poruszanych przez siebie kwestiach, to należy przypuszczać, że wzrost na polskim rynku liczby książek mających stanowić przekazy astralne może przełożyć się na wzmożenie się zainteresowania zjawiskiem channelingu. Stanowi to również otwarcie perspektywy dalszych rodzimych badań tak nad materiałem stworzonym przez E. Nowalską, przede wszystkim w formie studiów tematycznych oraz analiz porównawczych, jak i nad innymi publikacjami mającymi stanowić owoc channelingu.

komentarze

Przeszukaj ePrace

Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.