Kluczowe momenty w życiu człowieka
Życie pojedynczego człowieka, jak wynika z pism E. Nowalskiej, znajduje się w centrum zainteresowania Energii dyktujących, co już wykazałem w toku pracy. Ich poglądy odnośnie do jego przebiegu i cech w trakcie egzystowania człowieka na ziemi – między narodzinami a śmiercią – stanowią treść trzeciego rozdziału. W obecnym punkcie zajmę się natomiast analizą tekstów dotyczących tych dwóch kluczowych w oczach Energii dyktujących momentów: początku oraz końca bytowania człowieka w materii.
W świetle analizowanej literatury narodziny i śmierć stanowić mają czas pośredni pomiędzy egzystencją w Świecie Energii a istnieniem w świecie materialnym. Jednocześnie jak chwila wcielenia ma określać kształt życia ziemskiego, tak sposób zachowania się człowieka w trakcie i po swojej śmierci ma mieć wpływ na jego bytowanie na płaszczyźnie astralnej, co analizuję poniżej.
3.1. Czas przed narodzinami i moment wcielenia – pojęcie przeznaczenia
Zgodnie z pismami Nowalskiej kluczowym momentem przy przechodzeniu Energii z płaszczyzny astralnej ku sferze materialnej jest podjęcie przez nią decyzji o staniu się człowiekiem. Energia Nestor tak to ujmuje:
Życie zaczyna się od uważnego skupienia. Zaczyna się od uważnego BADANIA Siebie i swoich predyspozycji. Energia przed wejściem w materię wchodzi w stan SKUPIENIA Myślowego. Odbywa się to w miejscu pozbawionym BYTOWANIA innych Energii. ODWAŻA się wtedy ona siebie PRZEISTOCZYĆ w Wędrowca […]173.
Kolejnym wydarzeniem w procesie inkarnacji jest, jak wynika z pism Nowalskiej, określenie w zarysie przebiegu swojego przyszłego życia:
Jest ona [droga życia – A.M.] wytyczana samodzielnie przez danego Człowieka i określana jedynie w ogólnych zarysach, realizowana przez Niego w bardziej lub mniej dokładny sposób174.
Jesteście zatem zdeterminowani swoją decyzją – tą decyzją, którą Energia ZAWSZE podejmuje tuż przed wejściem w ciało. Jest to OGÓLNY ZARYS tego, co ma się zdarzyć, a na to, co w RAMACH TEGO dzieje się w życiu, ma wpływ to, co czynisz w świecie materialnego bytowania za sprawą swojej ziemskiej woli175.
Ten ogólny plan życia Energie dyktujące nazywają przeznaczeniem. Nie determinuje on danego człowieka, lecz raczej wytwarza horyzont jego możliwości, jakie będzie miał w trakcie ziemskiej egzystencji:
Przeznaczenie nie jest Katem, który wymierza Karę za „przewinienie”. Przeznaczenie jest zbiorem zdarzeń, z którymi Człowiek winien zmierzyć się w trakcie swojego Istnienia176.
Tak zatem przeznaczenie jest wg przekazów samemu sobie wyznaczonym zadaniem, jak przekazuje Energia Jurek:
Jeśli wiesz już, że w Twoim bytowaniu spotka Ciebie to, co SPOTKAĆ Cię ma, to wiedz też, że OD CIEBIE ZALEŻY w bycie ziemskim, JAK PRZEŻYJESZ TO, CO CIEBIE SPOTYKA. Scenariusz jest DANY. TO, JAK ZAGRASZ WSADZONY W JEGO TEKST, Jest Twoim Egzaminem z Życia w MATERII177.
Życie jest więc wypełnieniem przeznaczenia, co będzie przez daną Energię oceniane po śmierci ciała:
[…] to, co losem zwiecie, planowane jest w powijakach Bytowania Energetycznego w materii i OCENIANE przez tę Energię po JEJ ODEJŚCIU z materialnego ciała178.
Z ogólną wizją przebiegu życia, jak twierdzą Energie dyktujące, ściśle związane są konkretne wybory miejsca, czasu i środowiska narodzin oraz momentu wejścia w materię dziecka. Decyzje te mają być w pełni świadome i wolne:
[…] moment zamieszkania ciała przez Energię zależy od samej Energii. Decyzja ta nie jest uzależniona od żadnych terminów. Energia, która planuje odrodzenie się na Ziemi, doskonale wie, w jakiej urodzi się rodzinie, gdzie i kiedy się to stanie. Od wiedzy tej uzależnia swoje wcielenie się – jego czas i porę. Jeśli wie, że Jej narodzenie będzie dla matki trudne, bolesne, może połączyć się z ciałem później. ENERGIA SAMA WYBIERA SOBIE PŁEĆ179.
ENERGIA […] ma PRAWO obrania DNIA, MIEJSCA, nawet OKOLICZNOŚCI Swojego wcielenia się w Materię.
OBRANIE to polega na zaobserwowaniu materialnych i duchowych wibracji danego miejsca i i ludzi180.
Jak wynika z powyższych analiz, wg pism Nowalskiej przeznaczenie kształtuje życie człowieka, nie jest ono jednak narzucone mu z zewnątrz, lecz on sam je przed wcieleniem określa. Zastanawiające przy tym jest to, w jaki sposób owo przeznaczenie działa. Teksty Myśli Warszawskiej nigdzie nie precyzują, jak konkretnie decyzja Energii jako istoty myślowej wpływa na zaistnienie odpowiednich wydarzeń w życiu człowieka. Widać tu pewien nie wprost wyrażony pogląd.
Otóż w przypadku rozumienia przeznaczenia jako nieuchronnego fatum, miało być ono określane i kierowane przez pewne bóstwa lub innego rodzaju istoty wyższe. W pismach Nowalskiej natomiast nigdzie nie jest określone, za czyją sprawą zaplanowane wydarzenia są „przyciągane” do konkretnego człowieka. Jeżeli pewne okoliczności życia nie są świadomie chciane, np. cierpienie, a mimo to stają się udziałem tego, kto je przed narodzinami miał zaplanować181, to jedynym moim zdaniem wyjaśnieniem tej kwestii jest to, że nieświadomość, czyli „astralny”, zaświatowy element bytu ludzkiego, odpowiada za pojawianie się kolejnych „punktów scenariusza”. Łączy się to również z pojęciem karmy, która w analizowanych tekstach ma określać zapis skutków realizacji zaplanowanych nieświadomie w momencie wcielenia czynów, co analizowałem wyżej.
Myślę, że jeśli w powyższej kwestii poprawnie odczytałem i zinterpretowałem myśl zawartą w pismach Nowalskiej, to zgodne jest to z przynajmniej niektórymi obcojęzycznymi publikacjami channelingowymi182, zgodnie z którymi myśl kształtuje rzeczywistość183.
3.2. Czas umierania i po śmierci
Śmierć i to, co po niej następuje, stanowi w pismach Nowalskiej, obok wcielenia i narodzin, drugi kluczowy moment w życiu człowieka. Jest ona ich zdaniem naturalnym elementem istnienia materii:
Dusza mieszka w nim [ciele – A.M.] przez określony czas i nie wyobraża sobie, że jego utrata może być czymś naturalnym, a nawet wskazanym. […] [Jednak – A.M.] ciało jest zbiorem materialnych składników, ulegających zniszczeniu tak, jak każda materialna rzecz184.
Umierają ludzie, drzewa, zwierzęta. Wszystko w Waszym świecie jest WIELKĄ PRZEMIENIANIA SIĘ FALĄ, która by ponieść coś dalej, musi po drodze też coś zgubić185.
Życie nieuchronnie przemienić musi się w śmierć. Życie jest po to, aby ONA była i aby po niej nastąpił ciąg dalszy Istnienia186.
Energie dyktujące rozumieją śmierć jako trudne i bolesne uwolnienie Energii z ciała i przejście w ponadzmysłowe sfery bytowania187. Energia zwana Jasny twierdzi, że śmierć jest momentem nawet istotniejszym od narodzin188. Z tego powodu Energie dyktujące podają wręcz instrukcje, jak się do śmierci przygotować i co robić po niej. Jak pisze Energia Jurek, każdy intuicyjnie przeczuwa moment swojej śmierci:
Zarówno zwierzęta jak i ludzie potrafią przewidzieć swoją śmierć. Jest to dar, który ma się „we krwi”. Podobnie jak wy, tak i zwierzęta widzą oczami duszy zbliżający się cień. Widzi się go zazwyczaj podświadomością, a świadomość odbiera go w sposób intuicyjny189.
W takiej sytuacji, jego zdaniem, osoby wierzące się modlą, a niewierzące – popadają w smutek i poczucie bezsilności190. Należy jednak, wg Energii zwanej Jasny, zachować spokój, gdyż traci się jedynie materialne ciało, a na płaszczyźnie zaświatowej Energii uwolnionej nic nie grozi191. Na kilka minut przed śmiercią, zdaniem Energii Jurek, człowiek doznaje tzw. myślenia monotrakularnego, czyli przeglądu w formie przesuwających się obrazów tego, czego się za życia dokonało192. Jasny zaleca, by w momencie umierania człowiek przebywał w zaciemnionym pokoju. Przy zmarłym należy zapalić świece, a ciało przykryć prześcieradłem. Następnie Jasny przedstawia to, co Energia zmarłego postrzegać ma po wyjściu z ciała: ma widzieć swoje nie zawsze piękne ciało (dlatego należy je przykryć), ma widzieć swoich płaczących bliskich oraz istoty energetyczne wokół siebie193. W trakcie pogrzebu Jasny zaleca Energii zmarłego zachować spokój i jak najszybciej oderwać się od spraw ziemskich194.
Według pism Nowalskiej po zmarłą osobę przychodzi Przewodnik195, którym ma być Energia związana ze zmarłym:
KTO TO JEST PRZEWODNIK? – Jest to ktoś, kto wie o ŚMIERCI BLISKIEJ MU OSOBY i o potrzebie POPROWADZENIA JEJ KU TEMU, CO STANOWI WSZECHŚWIATOWE SEDNO, czyli ku ŚWIATŁU [= Zaświat – A.M.]196.
Dopóki Przewodnik nie przybędzie po Energię, pozostawać ma ona w tzw. śnie pośmiertnym. Ma to być stan rozliczania się i oceny swego życia wobec samego siebie197 oraz uwalniania się od perspektywy materialnej i przechodzenia w Zaświaty:
Sen pośmiertny to okres przechodzenia od spraw, którymi się żyło w czasie życia na Ziemi, do spraw, którymi żyje się WIECZNIE. Im większą część życia spędzają ludzie TUTAJ, NA ZIEMI, POZYTYWNIE, tym SEN ich jest bardziej „BEZPIECZNY”198.
Sen ten przebiega w określony sposób i odbywa się w pewnym konkretnym miejscu WSZECHŚWIATA. Myślowo można by bo było ująć jako WIZJĘ WŁASNEGO OSTATNIEGO ŻYCIA, POŁĄCZONĄ Z OCENIANIEM GO, ALE JUŻ WEDLE ZAŚWIATOWEGO SYSTEMU WARTOŚCI.
CZAS TRWANIA TEGO SNU MOŻE WYNOSIĆ NAWET KILKA LAT i zależny jest od woli „śpiącego”. Budzi się on z tego snu ze SWEJ własnej woli, albo z woli swojej RODZINY. To, że żyjący ludzie wspominając go, MYŚLĄ O NIM DOBRZE, POWODUJE JEGO PRZEBUDZENIE, A SPRAWIAJĄ TO EMITOWANE PRZEZ NICH FALE MYŚLOWE199.
Jednak, jak wynika z publikacji Nowalskiej, nie każda Energia wychodzi z tego stanu snu i dociera w przestrzenie zaświatowe. Część z nich pozostawać ma przy ziemi i cierpieć zawieszenie w ontycznej próżni: nie należąc już do świata ludzi, nie chcą one, jak twierdzi Energia Jurek, „odejść do Wszechświata”. Stan ów nazywa on „piekłem”200. Zdaniem Energii Wojtek, powodem trzymania się ziemi przez te Energie, mimo śmierci ciała, jest z jednej strony materialistyczne nastawienie myślowe i negowanie za życia sfery duchowej, z drugiej strony zaś strach przed sądem ostatecznym i karą w Zaświatach201.
Ostatecznie, gdy Energia człowieka dotrze w końcu w przestrzenie astralne, może, jak wynika z analizowanych tekstów, podjąć decyzję o kolejnych narodzinach, by jeszcze bardziej się wzmocnić202. W ten sposób zamyka się koło reinkarnacji w systemie filozoficznym Myśli Warszawskiej; ilustruje to poniższy schemat203:
Rys. 6. Schemat reinkarnacji wg Myśli Warszawskiej.
Z pism E. Nowalskiej wynika, że Energie dyktujące nie pragną tworzyć systemu wierzeń religijnych, a jedynie zestaw propozycji, nad którymi człowiek ma się zastanowić – nie musi w niego wierzyć. Mimo to wyraźnie widać, że pewne elementy systemu Myśli Warszawskiej pasują do przyjętych w literaturze religioznawczej podziałów doktryny religii jako takiej: przekonania dotyczące rzeczywistości transcendentnej, związek między życiem doczesnym i światem nadprzyrodzonym, wpływ zmarłych na życie ziemskie, nieśmiertelność duszy i życie pozagrobowe, możliwość jakkolwiek pojętego wybawienia od cierpień i śmierci204. Można zatem na tym etapie moich badań uznać, iż publikacje Nowalskiej przedstawiają swego rodzaju system parareligijny.
Biorąc pod uwagę materiał przedstawiony przeze mnie w obu rozdziałach stwierdzić należy że, publikacje Nowalskiej rysują w miarę całościową wizję poglądów Energii dyktujących na temat konstrukcji ontycznej wszechświata i panujących w nim zależności między jego mieszkańcami. Wszyscy oni, czyli Energie, mieli powstać wraz z nim z woli bytu posiadającego cechy boskie zwanego Jasnością. Pomiędzy istotami stworzonymi a stworzycielem nie ma być, jak to wykazałem, różnicy gatunku, lecz stopnia. Istoty te, Energie, wytworzyły rzeczywistość materialną, ponieważ, z bliżej nieomówionych w przekazach powodów, tylko fakt wejścia Energii w ciało materialne ma dawać, poprzez doznawanie cierpień, możliwość podniesienia poziomu swojej egzystencji. Jak już pisałem, nadaje to głęboko zbawczy sens cierpieniu, co z kolei jest elementem niektórych religii, przede wszystkim chrześcijaństwa. Oczywiście, nie ma tu prostego przełożenia, gdyż w myśl Energii dyktujących to nie bóstwo zbawia, ale każdy sam siebie.
W tym transcendentnym kontekście człowiek jawi się jako niematerialna jaźń czasowo przebywająca w materii. Wcielenie nie jest zatem karą, lecz samo w sobie ma mieć charakter unikalnej szansy podnoszenia siebie na coraz to wyższe poziomy egzystencji duchowej. Jako że pisma Nowalskiej głoszą reinkarnację, owo samodoskonalenie może się dokonywać w nieskończoność, aż do skutku, czyli do osiągnięcia przez daną jednostkę eminencyjności – stanu absolutnej, duchowej wolności.
Zawarte w publikacjach Nowalskiej wypowiedzi Energii dyktujących są zdecydowanie nieprzychylne jakimkolwiek formom kultu tak samych siebie, jak Jasności jako istoty najwyższej. Zachowania religijne człowieka są przez nie akceptowanie o tyle, o ile prowadzą go ku przemianie moralnej, zgodnej oczywiście z ich wizją moralności. Tak zatem Myśl Warszawska zdecydowanie nie jest systemem kultycznym, ze względu przede wszystkim na brak zalecania jakichkolwiek rytuałów, choć posiada cechy wierzeń religijnych: wizję duchowego pierwiastka w człowieku, wiarę w życie po śmierci, istnienie i opiekę istot niewidzialnych, przygodność materii. Posiada natomiast, moim zdaniem, cechy systemu ezoterycznego, w którym Energie przestawiają się jako objawiciele wiedzy niedostępnej człowiekowi w zwykłych warunkach, a która ma być konieczna do osiągnięcia stanu wiecznej szczęśliwości. Analiza zaleceń Energii dyktujących odnośnie do prawidłowego ich zdaniem myślenia i postępowania stanowi treść rozdziału trzeciego.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.